Wat vliegt de tijd

We hebben tijden geen besef gehad van dagen maar nu een aantal dagen voor terugkomst beseffen wij dat de dagen op 1 hand te tellen zijn. De afgelopen week hebben wij weer veel mogen ervaren en beleven, wat heeft Nieuw Zeeland veel moois te bieden. Na een halve dag regen mochten we met een stralende zon de dag erna de Fox Glacier begroeten vanuit de helikopter. Woorden schieten tekort om deze ervaring te beschrijven. Na onze nieuwjaarsvlucht hebben we onszelf getrakteerd op wat drinken en wat lekkers (geen oliebollen voor ons dit jaar). Hierna zijn we vertrokken richting Lake Wanaka. Wat een prachtige rit was dit. Een aaneenschakeling van ontzettend mooie natuur. Het was nog wel even spannend met onze dieseltank, want een hele lange periode werd dit niet aangeboden. Uiteindelijk de volle mep betaald bij een boer maar we konden wel verder. Wesley heeft nog een nieuwjaarsduik genomen (in de Blue Pools, in ieder geval heel koud), waarna we zijn gestopt bij Lake Wanaka. Nieuwjaarsdag 2015 is voor ons de mooiste nieuwjaarsdag ooit en we hopen dat 2015 nog veel moois gaat brengen. Vrijdags vertrokken naar Queenstown. Van alles op het programma hebben en uiteindelijk vrij weinig doen: wijntje op het terras, lekker uiteten, luisteren naar de straatmuzikanten en in de avond naar the Hobbit in de bioscoop. Wat een leuke plek is Queenstown! Kortom, het enige wat we doen is onszelf verplaatsen van het ene mooie natuurwonder naar het andere. Zaterdagochtend zijn we met een gondel naar boven gegaan om vanuit daar te wandelen en fietsen. Zoals ons mam zegt; zonder te liegen zagen we Luge en dat was super leuk! Luge is het Nieuw Zeelandse rodelen. Een waar scheurmonster kwam in ons mam naar boven en ze was niet meer uit de karretjes weg te slaan. Piepende bandjes en gierende remmen maar oh wat had ze een lol. Na drie ritjes keek ze alsof je van een kind de lolly afpakt, want ze wilde nog een keer. Terwijl ik dit verhaal aan het typen ben, krijg ik te horen dat Dora the Explorer verder wilde (wandelen en fietsen) en dat ze daarom niet meer mochten. Ik word inmiddels vaker Dora the Explorer genoemd dan Effi, omdat ik volgens het reisgezelschap erg bazig en educatief ;-) kan zijn. Mijn reactie.. Zonder enig reisplan stonden we nu nog steeds in Hong Kong. Goed, Dora en haar reisgezelschap hebben een leuke dag gehad in Queenstown en omgeving. Later op de dag hebben we de avonturier uitgehangen op ons mam haar manier. Op naar een skigebied want het uitzicht is daar vast en zeker nog mooier. Zonder enig plan vertrokken, wat ons naar een stijle, stoffige en onverharde bergweg voerde. Het uitzicht was mooi maar het stof in onze longen adembenemend. Na te lang te zijn doorgereden uiteindelijk omgekeerd maar wel een ervaring rijker. Vervolgens gereden tot aan het eind van een meer wat ongelofelijk mooi was. Het paradijs op aarde. We hebben allemaal lekker gezwommen en genoten van het uitzicht. Na een goede nachtrust zijn we vroeg in de morgen vertrokken naar de Milford Sounds, waar de zandvliegen ons letterlijk en figuurlijk in de haren zaten. Vanwege het mooie weer besloten om aan het einde van de middag een boottocht te maken tussen de mooie fjorden. Wederom kregen we te zien wat ons werd beloofd. De rest van de dag genoten van deze overweldigende natuur en verschillende mooie wandelingen gemaakt. Op een gegeven moment lijkt het alsof je rechtstreeks in een ansichtkaart stapt. De volgende dag richting Dunedin besefte wij de schoonheid van de Milford Sounds, met zijn toppen tussen de 1000 en 3000 meter. We reden in een landschap waar de boeren in Nederland jaloers op kunnen zijn, vlak en vruchtbare grond. Echter aangekomen bij the Catlins (meest zuidelijke scenic route van NZ) was er weer die onvoorwaardelijke schoonheid. Onverwacht streken we neer in baai, want ik zag dolfijnen zwemmen. Na snel omgekleed te hebben, zwommen Wesley en ik er zonder al te lang over na te denken tussen. Wesley en ik kunnen echt niet beschrijven wat we hebben ervaren. In ieder geval een grote groep nieuwsgierige dolfijnen die ons keer op keer kwamen opzoeken. De eerste keer was ik wel even bang maar deze angst was snel weg. Op een gegeven moment cirkelden de dolfijnen om ons heen en zwommen ook met ons mee. Bizar hoe mooi dit was. Aangezien we geen genoeg konden krijgen hebben besloten bij deze baai te kamperen. In de avond nog pinguïns gezien dus ons geluk kon niet meer op. De volgende ochtend waren de dolfijnen nog aanwezig dus wederom zwemmen (nu met wetsuit, want achteraf was het water wel koud). Wesley en ik hebben 2 uur in het water gelegen omringd door dolfijnen. Terwijl wij aan het ploeteren waren in de golven sprongen de dolfijnen vol plezier om ons heen. Alsof wij werden bekeken door hun. Het was lastig om het water uit te gaan maar we zijn een geweldige ervaring rijker!!! Later op de dag doorgereden en naar de Niagara falls van NZ geweest. In ieder geval iemand met humor die dit heeft bedacht want het bleek niet anders te zijn dan een stroompje slootwater. Later nog wel een mooie waterval gezien. Mama en ik hadden nog een wonderbaarlijke begroeting met een NZ vetklep, die bijna bij mama op schoot ging zitten. Welopgevoed liet ze dit bijna toe. Ik kon alleen maar lachen en bij het afscheid gaf hij haar jammer genoeg alleen een hand en geen drie kussen ;-). Geconditioneerd als ze is kon ze deze hand niet weigeren maar de detol deed daarna zijn werk. Niet lang daarna zijn Wesley en ik als twee tevreden kinderen na het spelen met onze vriendjes als een blok in slaap gevallen. Vandaag aangekomen in Dunedin en naar een mooi strand geweest. Net bedaf maar met nog meer zand en een oceaan aan de voetjes. Wat een mooie ervaring en wederom zeeleeuwen gezien. De zon lacht ons trouwens ook nog steeds toe dus wij boffen volop. We dachten ook nog even naar de Albatrossen te gaan maar helaas kosten dit grapje 50 dollar per persoon. We bedachten ons, beter 1 vogel in de lucht en 50 dollar in de knip. Toch gratis deze grote vogel gezien (wat een Hollanders). Nog even over de gastvrijheid van NZ. Zojuist zijn we bezocht door 2 mensen, ik dacht van de kerk en had gelijk argwaan. Bleken ze te inventariseren hoe ze het de kampers nog beter naar de zin konden maken. We hebben wat extra geld gevraagd om onze vakantie te verlengen. Inmiddels staat hier een echte Tabbert (kermiscaravan) en blijven wij voorlopig hier. Laat ik zeggen... Dromen mag!
Wij genieten de komende dagen extra hard want het besef is er dat het nu helemaal voorbij vliegt!
Vanuit een zonnig NZ, Kia Ora!

Lieve groetjes,

Effi en Riet
& een slapende Wesley en bezige Riny